این روزها بدجور ی احساس تنهایی میکنم احساس می کنم بین خودم و دیگران فرسنگ ها فاصله افتاد ه هرچه   بیشتر فکر می کنم متاسفانه می بینم که روابطمان ،  دوستیهایمان و دلتنگی هایمان فقط برای خودمان است .فقط برای خودمان زندگی می کنیم .اگر کسی را دوست داریم برای این است که او را وسیله ای برای  ارضای برخی  از نیازهای عاطفی ،روحی ،معنوی و مادی خودمان یافته ایم برای همین است که تا هنگامی که بهترین دوستمان نیازهای ما را برآورده میکند بهترین آدم دنیا ست محبوب ماست برایش میمیریم و تحمل دوریش را نداریم اما امان از روزی که همان شخص برای ما نباشد بدترین آدم روی زمین است فکر میکنید :

چرا به کسی که تا دیروز محبوب ما بود و به او می گفتیم دوریش برایمان غیر قابل تحمل است امروز می گوییم ازت متنفرم  غیر از این است که دیگر ما او را بعنوان راهی برای ارضای نیازهای خود نمی بینیم حالا هیچ فرقی نمی کند این نیازها مادی باشد یا معنوی . همه جا همین طور است شوهری خوب است اگر برای من باشد. زنی خوب است که برای من زندگی کند ،دوستی خوب است که برای من باشد .امان از این من ..من ...من ..تا حالا یکبار از خودمان پرسیده ایم که ما چقدر برای دیگران زندگی کرده ایم ما چقدر پای روی دل خودمان گذاشته ایم تا دل دیگران را بدست بیاوریم اصلا هرجور حساب و کتاب میکنم می بینم جور در نمی آید، اگر برای خودمان زندگی کنیم همدیگر را درک نمیکنیم ، از هم دوریم ، فاصله ها زیاد میشود و اگر یکی آمد برای دیگری زندگی کند هر جور که طرفش دوست داشت رفتار کند،از خودش بگذرد تا طرفش راضی باشد خودش را ویران کند تا روبرویش را بسازد  تازه میدانید بعد از مدتی چه اتفاقی میافتد مطمئنم این جواب را خواهد شنید از تو خسته شده ام ، برایم تکراری شده ای ،چیز تازه ای نداری   یادمان رفته که این بنده خدا از خودش گذشته تا مال من باشد فکر می کنم چون همه ی بود و نبودش را برای ما آشکار کرده آنچه داشته برای من روکرده و به پای من ریخته آنگونه بوده که من خواسته ام پس چیز تازه ای ندارد تاریخ مصرفش تمام شده   تازه یادمان می آید که باید با کسی باشیم که برای مان تازگی داشته باشد و این است که همیشه از هم دوریم که اگر این خصیصه جز ذات ما انسها نبود این همه جدایی و از هم دور شدن و یکی  سیر از محبت و دیگری  تشنه آن وجود نداشت که اگر اینگونه نبود پس از مدتی زن وشوهری که در دوران نامزدی لیلی و مجنونند پس از مدتی زندگی مشترک به هم نمی پریدند و از هم اینقدر دور نمی شدند . وقتی این افکار به سراغم می آید احساس تنهایی میکنم . احساس میکنم همه ی دوستیها معامله است  نمی دانم ...واقعا نمی دانم